16 Düşleriyle Sevişen Adam’a Dair 9

1/:
Adı İrfanullah’tı,
Ya da Abdullah...
Ama düşleriyle sevişen bir adamdı o,
Bu sebeple tuzlu tuzlu ölüm terledi,
Yattığı son uykunun kapanmayan gözlerinden...
***
Düşleriyle ölümüne sevişen adam...
Teker teker ağladı çürümüş zamanları.
Lacivert ezgiler hönkürdü gri aynalara karşı.
En soğuğunu sıvadı ateşlerin tenine.
Ve kutupların en sivri ve sıcak aysberglerini...
Kutsal zeminleri karaladı gözyaşı acemi darbelerle.
Dağladı kronik yaralarını maharetli elleriyle Araf’ta.
***
Organları burulmuş otisler çırptı günahlarını,
Ötenin ve berinin orta yerine,
Düşleriyle sevişen adam...
Tek noktaya bağladı sitemkar okyanusu,
Yaşamdan artakalan sevdaların masum ipiyle.
Geleceğin ışıltılı sözleriyle uzanıp sonra,
Sırlayıp arkada bırakılan sonbahar yağmurlarını,
Ve lacivert gecelerde kan kokan,
Arsız tırpanların silip pasını,
Düşleriyle inadına sevişen adam,
Ölümün o ücra adresine,
Savurdu temreni bolat olan kadim kargısını...
Ağıt ağıt şerareler doğurdu,
“Sidreyimünteha”nın karşısındaki en sert kaya.
“Merhaba ehli kubur! ”
“Merhaba ehli dünya! ”