16 Düşleriyle Sevişen Adam’a Dair 8

1/:
Adı Cananullah’tı,
Ya da Abdullah...
Ama düşleriyle sevişen bir adamdı o,
Bu sebeple tuzlu tuzlu ölüm terledi,
Yattığı son uykunun kapanmayan gözlerinden...
***
Düşleriyle ölümüne sevişen adam...
En mahrem karlı aralıkların derunî,
Ve dehşetengiz illerinde tek başına bir Cengiz timsali.
Vandal bir orduyu doyurabilir düşleriyle,
Ayırıp bir kenara soluk albüm anılarının hasını,
Ölümün o ücra ve emişgen adresine,
Bir daha savurdu isyankâr kargısını...
***
Açtı son kapı sandığı tabutu sekine kapağını,
Ekşidi an bir anda ve kokuştu irfan..
Zamanın tadı tuzu kalmadı atom çağında.
Dilim dilim ufukları yalayan aslan,
Öteye itti mazlumların beriliğini.
Korkunun gırtlağını sıkan elini,
Zındanlarda buldu zavallı bir cesaret.
Bekaret yorulmaz bir hamaratlığa sıvadı kollarını.
Heyhat ki nihayet yırtıldı ilk işte damar,
Kuvveti bitti ışığın yürekli askerlerinin.
***
Canlandı içinden sevişgenin öfke çiçeği,
Yıkıldı zülkarneyn’in ördüğü duvar.
Muhkem bir zaliman prangalar dövdürdü,
Kanla sulanmış savaşlarda.
Teslimiyet sindi yüreklerin en alacalı çukurlarına.
Kaçtı mantığın muhafızları ta fizanlara.
Acunun beynindeki cehennem mezata çıktı
Kıvılcım saçtı
Canalan’ın ateşten çiçekleri,
Gözünde can açtı kargıyı kavrayan elin.
Ağıt ağıt şerareler doğurdu,
“Sidreyimünteha”nın karşısındaki en sert kaya.
“Merhaba ehli kubur! ”
“Merhaba ey ehli dünya! ”