16 Düşleriyle Sevişen Adam’a Dair 7

1/:
Adı Selamullah’tı,
Ya da Abdullah...
Ama düşleriyle sevişen bir adamdı o,
Bu sebeple tuzlu tuzlu ölüm terledi,
Yattığı son uykunun kapanmayan gözlerinden...
***
Düşleriyle sevişen bir adamdı ya o,
Bu sebeple tuzlu tuzlu hayal terledi,
Yattığı son uykunun açılmayan gözlerinden...
***
Teslim etti huysuz ve doyumsuz geçmişini,
Her anı huruf ve aritmetik cifiriyle dürülen,
Ve ateşlere oturgan antlar ile kırk bin kıratlık kapılarda.
Seyyareler sikletince somutlaşmış buz,
Ve ter ve tuza batmış ışın mermeri bedenlerle sarmaştı.
Bir kocadı Adem kadar 950 sene,
Bir çocuklaştı,
Ve büyüsü bozulmuş pirinçten çıngıraklı hayalini elledi.
Gözyaşlarını yitirdi bir acılar okyanusunda “Of! ”
Küsüşük kirpiklerinin yaşlı gölgesine tutunup,
Bengisularla ıslattı sezgiler deryasını,
Ölümün o kalabalıklar içre ücra,
Ve boz bir eylül gibi ürkünç oğlu ürkünç,
Bulvarının adı silinmiş adresine savurdu kargısını.
Ağıt ağıt şerareler doğurdu,
“Sidreyimünteha”nın karşısındaki en sert kaya.
“Merhaba ehli kubur! ”
“Merhaba ehli dünya! ”