16 Düşleriyle Sevişen Adam’a Dair 1

1/:
Adı Seyfullah’tı,
Ya da Abdullah...
Ama düşleriyle sevişen bir adamdı o,
Bu sebeple tuzlu tuzlu ölüm terledi,
Yattığı son uykunun kapanmayan gözlerinden...
***
Düşleriyle ölümüne sevişen bir adam...
Durdurdu aygırını yaşamın son dönemecinde,
Gözleri sönmüş volkan,
Elleri dört yüz kaplan gücünde pençe,
Tabanı yanık yaya...
“Merhaba ehli kubur! ”
“Merhaba ehli dünya! ”
***
Gördüklerinin ve son anın en diri yerindeydi,
Ellerindeydi “esfeli safilin”le teğet sevişmenin bileti.
Eşikte doğruldu bir kızılca boğa gibi,
Gözlerinin en cehennemi çukurundan baktı,
Aktı araf’ın çekici ve özgür beldesine,
Ölümün o ücra ve gevişgen adresine,
İsteksizce savurdu kargısını...
***
Düşleriyle ölümüne sevişen adam,
Hiç okumamıştı tarihin on üçüncü sayfasını,
Kafasını bu yüzden vurdu pişmanlık kayalarına...
Son misafir göçtü gözünden el sallayarak,
Yok yok... Pas ağlayarak...
Oysa yıllar öncesini tanırdı onun,
“Gülen ayva” masalı anlatırdı,
Her yürek akşamında ömür skalasının.
***
Düşleriyle ölümüne sevişen adam ise
Vurgun mu vurgundu Araf’ın ortasında...
Çaresiz, matematiğin 12’sine kargısını savurdu.
Bir yıldız ağdı kozmoğrafyadan yüreklerin düzüne.
Ağıt ağıt şerareler doğurdu,
“Sidreyimünteha”nın karşısında yer tutan en sert kaya.
“Merhaba ehli kubur! ”
“Merhaba ehli dünya! ”