Dönüşümle Şiiri - Gönül Kadın Dildar

Suskunluğum güneydi
Vazgeçmişliğim İstanbul’ da zerreydi
Biz den el koptu
Kaydı öfkenin saçlarından,
çaresizliğin koynuna düş1
Gözlerimde yosun bağlayan yıldızlar
Hepsi, tutamadığım/tutunamadığım kırgın düş/eydi

Gölgemi tutukladım, paslanan kanlı dilimde
Güneşi çevirdim
İz düşüm ol, kal diye
Kısacık saçlarını okşarken, kızıl yüreğimle
Bulutlara asışım gözlerimi,
“ışığımdaki yüreğinin” gidişineydi

Kurşun olup akmak istedim kalemime
Tenindeki çizgi olmak, harf dizelerinde
Şiir şiir susmak gözyaşımda
İz bırakmak, lodos yemiş yüreğinde
Gönlündeki sandık lekesine değildi kızışım
Kum tanesi olup gırtlağına tıkanışım
Gök kuşağını tenine gömüşüm
Ve simsiyah kükreyişim;
“ istenilen, hazırlanan” gidişimeydi.

Sevginin masmavi tutkusu
Kayalıklarımda isyanımı parçalıyorsa
Öfkeli sessizliğimin, gemici düğümü gözlerime atılır.
Sırtımdaki kanatları söküp alırım.
Avucunuzdaki yüreğimi ökse yapar,
“İnsan ” lığımı, kadınlığıma uzanan dillere çivilerim.
Sessizliğin rahmindedir feryadım,
/Pirinç tanesini, çamuruyla yarıştırana
Eteğindeki kiri, suyuma bulaştırana /
Sessizlikle kükrerim.

Harflere dudaklarının değdiği
İmgelerde nefesinin gezindiği
Duygularımın çığlık çığlığa yüreğimi yağmaladığı an
Kanımı damarlarımda zorlayan ikinci baharım
Dilimi aklımdan kopartıp, yüreğimde kanatan kalemim
Tüm renklerini saman yoluma, dönüşüme çizecek
Ve kan kırmızı şafakta, gözlere yıldızları akıtacağım
Yürekleri karanlıklardan al, ışık ol aydınlat diye.
Benim sepyaya dönüşüm, renklerim çalındığı için değil
Şiir tutkumu, yüreğimdeki maviye prangalayarak gidişimeydi.
Ardımda saklı gece ile şafağın renkleri
Mola bitsin “ gün ışığım”,
Semadaki şölen hazırlığı
Beyazın tüm renklere kucağını açması
Güneşteki balçığın, dile akması
DÖNÜŞÜMLE OLACAK….

22.08.2014
Emel…