158 İlhamlarımı Kaybettim

Ruhum bile duymadan ilham perilerimi
Kim gönderdi sürgüne, bana hiç sordunuz mu?
Dört gözle beklediğim gönül çerilerimi,
Kovarsanız neylerim hiç akıl yordunuz mu?

Diyorlar ki bilenler; ilham seherde gelir!
Erken yola düşenler nasiplerini alır...
Vaktinde aramayan bilsin açıkta kalır!
Söyleyin zamanları sehere kurdunuz mu?

Otobüste, dolmuşta kalem elde beklerken,
Her sefer birkaç dize kıtalara eklerken...
Kaybetmeyeyim diye ihtimamla saklarken
Perileri kaybettim, dostlar siz gördünüz mü?

İlham arayan benim sizin tuzunuz kuru...
Alıştırmıştım üç beş değer veren okuru.
Allah’ım mukayyet ol, nolur aklımı koru!
İlham perilerim siz bana hak verdiniz mi?

Dört mevsimde yedi renk, ufkuma gelirdiniz!
Hazana hüzün katıp yaz, bahar gülerdiniz!
Kışın ayazlarında sımsıcak ellerdiniz...
Kalemim dondu benim kol kanat gerdiniz mi?

Güneş tam çekilirken kor düşerdi içime!
Zümrüde benzetirken yakuta dönen çime...
Gölgeler uzadıkça ürperten o biçime!
Bütün sırlarımıza geceyi serdiniz mi?

Artık yazamıyorum, gülecekseniz gülün!
Ne şiirler yazardım görsem rengini gülün...
Malum, dili başının belasıymış bülbülün
Sözcükleri tükettim, murada erdiniz mi?

Antalya- 2012/01