15 Yaş Şiiri - Şair Berk

‘Çaldılar kalbimi’ dedim, etmedi yardım evkaf
Nedir sendeki dediler bu zaaf, yaptılar tanımadan Mecnun’u gaf
Etmeyin benle alay dedim var göğsümde bir paraf,
Ama onlar da sandı beni sana karşı bir saf.

Götürdün kalbimin keselerini, koyduğun yer ki hep aynı raf
Küçümsedin beni de onlar gibi yeter artık insaf!
15 yaşın neresi küçük bahane bulma bana etme aklını sarf,
‘’Seni sevmiyorum’’ diye zaten yolladın bana bir zarf.

Seviyorum seni diyip yapmıştım bir itiraf
Sen ki aşkımı hafife aldın kalbim bir dükkân ve kaçtı gitti o esnaf
‘’Onu sevmiyorum! ! ’’ dedikten sonra öldü kalbim örttüler üstüne çarşaf
Ne desen boş artık edemeyeceksin beni itlaf.

Aklın hep hayale dalıyor ediyorsun bana bir basit laf
Başkaları gibi sandın beni, onlara söylersin belki, yapma kelimelerini benim için israf
Anlattın daha önce de ama hala yanıyor göğsümde iki taraf…

Beynimin kaçıncı uyarışıydı bu ‘Bir soygun daha! ’
Fakat almadım dikkate sözü, sandım ki bu da aşina
‘’Bırak, geri alırız.’’ dedim ‘’Bu sadece bir macera.’’
İşte o anda başladı zaten bitmek bilmeyen o büyük cefa

Şimdiyse kalbin kalbime savaş açtı, ne zaman gelecek Tanrım safa?
Tek yol sana kalmış, etmiyor yardım Huda
Kalbim beynime kafa tutuyor, nedir bana verdiğin bu ebedî ceza?
Ele geçiriyor her safhada ruhumu bir basit fasarya

Bazen hiç çıkmıyor kalbimden ses seda,
Bazense kopuyor bir daha gelecek sandığın ürkütücü bir narâ.
Kalbimin kadehine aşk şarabı damlıyor geçen her dakika
Bir bak da aynaya; değil bu dediklerim birer hulya.

Şimdi çekiliyorum hayatından açıyorum kendime yeni bir sayfa,
Fakat her sayfada izin kalmış bastırmışsın istemeden sana ayrılanlara.
Unutma, artık göstermese de seni bu pusula, izlerin üstünden geçmek kolay olur daima…

Ben bir idam mahkumu sense bir cellat
Kalbimi yakaladın oyun bitti şah mat!
Sen yazıyorsun bu sayfaları, senin ellerinde bu hayat,
İster bağışla ister yırt at.

Hangi kararı versen de değişmez ya gidişat
Senin yanındayken de boynuma dolanıyor, düğümleniyor bir halat
Sevsen de zaten feda edecek canını senin için bu zat
Sevmesen zaten belli; duracak dünya, ilerlemeyecek benim için saat.

Ömür kaçar yürek kovalar, bitmez ki bu seyahat
Göğsümde yanan Yunan ateşi, haydi durma ıslat!
Benim sevgimi anlamadın galiba, o yüzden biçemedin bir fiyat
Her şeyi açıklamak için yetmez mi yaptığın tahribat?

Tüm bunlar bir rüya galiba, atın bana bir tokat.
Aşkımı hafife alıyorlar olmaz olsun böyle fesat!
O kadar afra tafraya olabilir mi ki insan rahat?

Acı versen de yüreğime senin için atıyor kalbim
Göz gönlü görmez oldu, beynim beni uyarmaz oldu, sanki ben, ben değilim
Göğsümde bir hançer var, kanıyor galiba, sevgilim?
Alıştım artık; o kanar, ben, yoluma devam ederim…

Aşıklar masasında kalkmaz kadehim
Çünkü ben senin için aşık değil deli divaneyim
Şu fani dünyada aşıkları ben eğitirim,
Ama ne anlasın, yaş on beş diyen bir zalim

Çektiğimiz, hayattaki üzücü bir film
Sensin benim tek yönetmenim.
Fakat yaktın beni yandı karelerim
Sen oynamaz oldu sandın, ama bitmez oldu bu kafesteki repliğim…

‘’Nasıl anlar aşık olduğunu insan? ’’ ben bu soruya ne diyim
Sözler gerekli değil, bellidir deli divane halim,
Seni düşündüğüm her an erir biterim.

Benim gibi aşığın emsali yoktur bu cihanda,
Ne ettin de bana çekildim kozama?
Gömmeye çalışsan da bitmeyecek ki bu aşk asla,
Sönmeyecek ki kalbimi eriten bu humma.

Erken denecek kadar neyi küçük bu yaşın, nedir kasdettiğin ima?
İllaha ayrılık mı gerekiyor her aşkın sonunda?
Benim aşkım son bulursa zira,
İşte o zaman ölüyümdür bu dünyada…

Her gece nöbet tutarım kefenimin başında
Bu aşk denilen şey sanki bir sigara
Seni gördükçe içiyorum, içtikçe seni anımsıyorum her rüyamda
Donuyorum geceleri, zehirledim kalbimi; hissetmiyorum kanımı damarlarımda.

Şimdi bekliyorum yapraklarını dökmüş bir ağaç misali sonbaharda
Bir gün gelir mi ki ilkbahar acaba?
Yoksa 6 aydır hiç solmayan çiçek, bir anda yumar mı ki gözlerini hayata?