Karanlık bir geceydi, saatler Yirmi İki.
Ne dost belli ne düşman, öyle sinsi oyun ki.
Neferim pusu kurmuş, öyle hüzünlü an ki,
Ay yıldızlı bu aşkım elin olacak sanki.
Bir umut bekliyordum geceyi aydınlatan,
Umutsuz bekliyordum, budur beni ağlatan.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta