15 Hayatım Roman Arada Kalan Çocuk

hepimizde beşinci ve son sınıfa geçiyorduk buna en çok ben sevinmiştim
derslerim çok da iyi denecek seviyede deyildi
son ders zili çaldı tabi mutlu bir şekilde evlerimizin yolunu tuttuk
ben bizim evin sokağına girerken evinin penceresinden birgül abla seslendi
oğlum yaklaşta sana birşey diyeceğim buyur abla dedim kapısın önünde bekledim.
seni akşam bir yere göndersem gidermisin giderim tabi abla emriniz olur dedim
akşama daha çok vardı birgül abla nereye gönderecek diye merak etmiştim
eve gittim yeni kıyafetlerimi giydim saçlarada güzel bir şekil verdim
tam dışarı çıkıyordum anam seslendi nereye gidiyorsun şeref
gene biyerlere kaybolma haa yok ana mehmet emmimlere gideceğim
alaaddini özledim dedim benden selamda söyle geçde kalma
baban eve gelmeden burda ol tamammı diye tenbihledi peki anacığım dedim
emmimin oğlu alaaddini haftanın bir günü görmesem duramazdım
evlerimiz zaten yakındı bir iniş bir yokuş çıktınmı hop emimlerdeydim
emmimin hanımı emine ablam hoş geldin şeref nerdesin bre ulan
kaç günden beri görünmüyorsun ortalıkta
hiç abla geldim işte diyerek
doğru alaaddinin yanına vardım alaaddin beni görünce
öyle sevinir öyle mutlu olurduki anlatamam
rahmet olsun nur içinde yatsın kardeşim
onu çok sevdiğimi biliyordu anlıyordu ve sevgime karşılık veriyordu
belki iyileşirde ayağa kalkar birlikte koşarız oynarız diye umut ederdim
bacaklarına boynuna kollarına masaj yapar iyileşeceğini düşünürdüm işte
çocuk aklımla
kalkamayıncada emine yengeme içimden kızar üzülür ağlardım
hatırlıyorum ve soğuk karlı bir kış günüydü
emine yengem yolda yürürken ayağı kaymış bebekle yere düşmüş
o kazadan sonra alaaddinim felç olmuştu
Allahım kimseyi böyle acıyla imtihan etmesin
acıların en büyüğünü hiç şüphesiz emine yengem ve emniyet mensubu bekçi
mehmet amcam ailesi çekmiştir kolay deyil yıllarca bıkmadan yılmadan
o yatalak çocuğa baktı Allah emine yengemden razı olsun bana göre annelerin
en değerlisi en az annem kadar yanımda büyük değeri olan kisi emine hanımdır.