Düşüş Şiiri - Necdet Arslan

Göz önünde durmasını
İstemedim u’nun
Tanrısaldı öyküsü koca dağın
Bu yüzden sakladım baş harfini

Gittim avlunun bir köşesine çömeldim
Kısacık gezindim orada kendimle.

Çamaşır ipiyle
Aralarından su sızmıyor bu sıralar
Mandala tutunuyor çünkü u
Gelen ağamdır giden paşamdır
diyor,kırılgan tonla

Bahar deli dana
Çılgınlaşıp yığıyor üstüme prionlarını
Gençliğimi törpüleyen yollara
Kadeh kadeh şarap sunuyorum
Aşk gayri meşru direnişte
U kıskanç
Dağ şaşkın

Pembe ışık yanar yanmaz
ele avuca sığmayan sevdalılar
kol kola karşıdan karşıya geçiyorlar
Yırtılmış zarfların içinden çıkan
Tozları sayıyorum ben

Kimseler koşmuyor yardımına u’nun
Yüreciği burkulmuş halde
Şıp şıp damlıyor böğrüme

Ne kadar u varsa
Köpek dişlerimle kesip parçalıyor
Ve sonra vakumlayıp içime atıyorum
Ketçaplaşıyor öykü
Öbür dağa kavuştuktan sonra
İnfilak ediyor u’suz dağ

Çöküşün ardından sular seller içinde
dizini dövüyor öykü.

29.05.2018-15