İnce ince döküldü sonbahar yaprakları
Dayanamadı hırçınca esen rüzgarlara
Darmadağın donakaldı ayakta
Gözleri, gözlerin öylece kaldı
Ne ağlamak, ne gülmek ister gibi bakış attı
Kaçmak kaybolmak istedi, kaybetse bile
Umrunda değildi kimse, yaşamak bile
Kırıklar döküldü perdenin arkdasından
Sözler gibiydi kırıklar
Yavaş yavaş incitti,sonra da kırıp parçaladı
Ne yanlış vardı ortada ne doğru
Sade bir sevda vardı, gözlerde yaş bırakan
Uçurumdan düşmeye mani olan
Kaskatıydı, sertleşmiş duygularını önleyen
Korkuyordu sanki anlatmaktan
İyice dayanıksız olmuştu
Öylece yığılıp kaldı kollarımda
Son nefesini verirken, baktı gözlerime
Yeşil bir berraklık görmüştüm
O iki kelime çıktı ağzından akan kanla birlikte
Seni, seni, SENİ SEVİYORUM dedi
Ve o yeşil berraklık kapandı.
Kayıt Tarihi : 25.11.2008 22:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!