Akşam karanlığı
Hafif bir duman gibi yayılıyor
kıyılar boyu
tam bir sessizlik....
Dudaklarımda
sanki dumandan hafif bir tüy
Gözlerim
bir su çiçeği
Pervasız bir avcı gönlün
Sevdayı nasıl da kuşandırıyorsun
menziline giren sözcüklerime
Anlamış değilim.
Her ay her gün her saat içimde öylece
duran diz boyu bir özlem var
Sana açıyorum kollarımı
mesafeleri hesaba katmadan
Çölümden savrulup geleceğim
Ellerinin vahasına...
Sökün etsin yanaklarıma yüreğinden kopan yeller
Gözümden bile sakınırım bu aşkı inan
Döllendiremem bakir renklerimi
senden bir başkasına...
23.06.2019-147
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 23.6.2019 18:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!