Az kalsın gidiyordum bu hayattan bıkarak,
Oysa yaşamak için sebepler ne de çokmuş!
Bağırıp duruyordum yeri, göğü yıkarak...
Gördüm ki feveranın hiç de gereği yokmuş!
Alıyorsan mest olup kokusunu güllerin,
O renkler, o güzellik gör ne büyük emektir...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
