1452 ye Özlem Şiiri - Ali Açık

bir kaç kere görmüştüm resimlerini
siyah beyaz
görmesem de seni yakından

duydum methini
şairler
tozlu kitaplar bahseder güzelliğinden
cömert
ama merhametsiz
açıkta koymadan kimseyi
Şimdi üç tuğla beş tahta
açı susuzu
on milyon tahta kurusu koynunda

bir ben mi oturmadım Boğaza karşı
şöyle ayak ayak üstüne atıp
denizi seyre dalarak
içip rakıyı
içine
dışına
tükürmeden

balık ekmek mi köprüde?
-yemedim.
geçseydim karşıya vapurla
bölüşecektim simidimi martılarla.
başım önümde görmedimse de efendilerini
camilerini
avlularını
saraylarını,
dokunamadıysam da tarihin renklerine
sıcak
soğuk
duydum methini
sonrasını...
Meydanlar dolu
Bahar bayramlarında

sevmişler seni güzelim
şairler
rüyalarında
gözleri kapalı
bir vapur geçerken Boğaza doğru
içinde sevgili
elinde mendil düşleyen,
martılar nasıl öterler bilmiyorum
uyandırmak için daldığın düşlerden

diyeceğim
yırtsan da kendini
bin kere de tövbe etsen
gelse de iki yakan bir araya
faydası yok
para etmedi çok tepeli şehrim

sen
bittin
bitmiştin
kaybetmiştin
1453te
Fatih’in fethiyle