144 Saat Şiiri - Sevinç Kasımoğlu

İlk 144 saatti ayrılığımız
Şimdi 48 saat oldu
Değişen azalan sadece zaman
Herşey bıraktığın gibi aynı inan
Değişen sadece sevdam
Hergeçen günde hatıran var
İzler bıraktın yine yaşlı gözlerime
Yas tuttu hayallerim olmadığın her gün için
Tutuşan onca şey söndürülmedi ardından
İçleri yanarak bakakaldılar.
Kül oldular sen görmesende
Savurdu rüzgar belki pencerende bir iz oldular
Acımıyorum hiçbirine ne küllere ne sönemeyenlere
Acıyorum yansada pencerende bir iz bile olamayan yüreğime
Özlüyorum seni,
Her özlediğimde de gizliyorum seni mısralarımda.
Şimdi sende beni gizle istiyorum, benim seni gizlediğim gibi.
Ve özle istiyorum.
Bir 'Sevinç'le yorulan kalbine emretmeni istiyorum 'sev'diye
Sarılır umutlarım sana
Ben bakarak avunurum herzamanki gibi avuntularla
Bir çocuk gibi avundum elime verilen bir sevdayla
Avunduğum senin sevdandı
Sevdamı, sev istedin
Ben seve seve kabul ettim
Gel demesemde geldin
Hoşgeldin gönlüme,şiirlerime,her nefesime
Son nefesime kadar hoşgeldin
İyiki geldin
Ya gelmeseydin?