Kağızman Şiiri - Samet Koman

Yediyüz metre dipte saklı bir bahçede
Adı şanı Kağızman ya da Narinkalede
Bin bir dertle Hıfzı eser o bahçelerinde
Eşlik eder şairler ve ozanlar da zevkle.

Yeşerir insanı güzelliğinde doğanın
Herbiri menevşe, lale gülüdür o diyarın
Hüneriyle bülbül öter dallarında,o anın
O anki yaşanması cihana değer.

Durmaz, dutu mesken tutar dut kuşları
Devralır akşamları, hu hu ishak kuşları
Ne güzeldir baharı, yazı, karlı kışları
Şanı güzel, adı güzel yeşil Kağızman

Süsler ağaçları, sanki nazlı gelin kınası;
Ayvası, vişnesi, cevizi...bal mıdır kaysısı
Bir de kendine özel leziz Uzun elması
Nice yeşil bostanı toprağının has süsü.

Toprak ana gibidir, tüm sevgisiyle bu yer
Babayiğittir milleti taşı sıkar aşı yer
Sütünü inek verir, mahsülünü ise yer
Göz dikenin özlemidir o yurttan bir yer.

Aras suyu serindir bereketiyle akar
Bağlar güzeli o yare değer de akar
Talihsizdir ahali suya sadece bakar
Güzelliği eşsizdir, eşsizdir, her bahar

Aras nehri çoşkundur, suları enerji akar
O ırmağa kurulu santraller şehre bakar.
Tuz fabrikası, santrali bir de olsa bakarı
Çok büyüktür Kağızman, kim onu tutar,

Tepesiyle düzüyle ne güzeldir Kağızman
Bağıyla bahçesiyle prensestir Kağızman
Tarlasıyla çayırıyla gül destesi Kağızman
Yiğidi ve kalesiyle kahramandır Kağızman

Toprak Kale iki kale, boyun eğmez işgale
Kale içinde kale, Avcı Mahmut ikinci kale
Destan yazdı Çarşı, Kümbet, Topprak Kale
Vermedi Kesik Köprü, Dere, Zuvar bir kale