İsim Şehir Hayvan Şiiri - Necdet Arslan

Bu sabah ,bir önceki günün
başlangıcından farklı değil.

İnsülin vurma sırası sol kolda.

Peşinden tuzsuz üç dört siyah zeytin,
kibrit kutusunun yarısı kadar beyaz peynir,bir iki dilim
domates,salatalıkla kahvaltı,yanıda demli birkaç kase çay

Biraz zorlanıyorum yıllar boyu kuş gibi
uçup gittiğim lokala doğru yürürken.

Bir zamanlar dağ bayır demez nasıl da çevirirdim
bisanın pedalını.

Çivi gibi olurdum iki tek atıp
çıktıktan sonra melekgirmezlerden.

Yetmişe yaklaşıyor ömür.
Otobüse ,trene , iç hatlara parasız biniyorum artık.
Berber zorlandığını söylüyor saçlarımı keserken.
Asansörün her tarafı aynayla çevrili
Ama bir türlü kendime bakmak istemiyorum.

Bir maçı, filmi heyecanla izlerken dalıp gidiyorum uykulara
Şikayetçi yol arkadaşım,konuşacak kimse
bulamadığı için

Keyfim yerinde olsa da
bir şey var bende anlatamadığım
Çekip gitmek gecenin içinde ötelere
Islanmak gün dönümü yağmurları altında
Yok ,hayır istesem de
Geçti artık bizden diyorum
sırılsıklam aşık olmak...

Günlerdir bir türlü ilerlemeyen
taslak şiirimle didişip duruyorum:

BU ÇÖL ISSIZLIĞININ ORTASINDA
SENSİZLİĞİN DEPREM,YOKLUĞUN MAHŞER
......

Sahi kime söylediğimi de bilsem?
Yok gerçi ,ötesi yok da

Hep böyle mi olacak ahir zamanlarım
Anlıyorum, bundan sonra hiç tükenmeyecek figanlarım, el aman'larım...

11.06.2019-144