Buğu Şiiri - Necdet Arslan

Yıldızları silip tüketti yağmur
Gece sancılar içinde aşk doğuruyordu.

O derin mayışmaları ayartan
soluk alıp vermeler yırtmaya başladı sessizliği.

Cemrenin düştüğü yerde
bir hırçın denizin
kumsalıyla öpüşmesiydi galiba aşk.

Bir yarın yıkılış huysuzluğuydu belki de
İki közün külleriyle karışmasıydı

Kıpkızıl gülümseyişler içinde
kendi tanrısını kucaklıyordu yerle gök
Kıvılcımının alnından öpüyordu orman

Pervaneler habersizdi yıldızlara yönelen
buğuların göçünden.

denklemlere sığmayarak çoğalıyordu
gecede bir şeyler
Bölen de bölünen de kalan da
karmakarıştı.

Ay yemyeşil ortaya çıktı az sonra
Şebnem başını döndürdü gül yaprağının

Kim kimden alacaklıydı
Umrunda değildi Asuri sütunlardaki
koyu gölgelerin....

17.05.2019-141