Lütfen önce hikayesini okuyun..
--
Parmak uçlarım tutmaz oldu
titriyor sadece
Kaşıntı gibi bir şey var avuçlarımda
ellerim soğuyor
önce nefesim kesildi
bir iç çekiş
ve sonra karardı gözlerim
kalp atışlarımı duymuyorum artık
tüylerim dökülüyor sanki acıyarak
omuzlarımdan hayatın yükü çekiliyor
bir karanlığa davet ediliyorum sanki
ayaklarım buz gibi
üşüyorum ört üstümü sevgili
nabzımı yokluyor bir tanıdık
yastığım neden yumuşadı
kırk yıl yaşlandım sanki bir anda
saniyeler batıyormuş gibi yüreğime
çaresiz bir çığlık içler acısı
atmıyor nabzım
tanıdığın tuttuğu el benim değil sanki
düşüyor birdenbire
peki neden neden benim yatağıma
kollarım buz gibi
üşüyorum ört üstümü sevgili
hiçbir şey düşünmeye vaktim kalmadı
olmadı daha doğrusu
pat diye gidiverdim birden
sessizce uyurken ve çok genç
dudaklarımın pembeliği soldu
bembeyaz oluyor gittikçe bedenim
soluk borum mu kırıldı ne
hissetmiyorum üzerime uzanan bedenleri
sevişmeyi bilmiyorum
bedenim buz gibi
üşüyorum ört üstümü sevgili
ayak seslerini duyar gibiyim
sizinkileri değil
buz gibi kulaklarım
gözlerim yumuk
ve öpüşler bitiverdi bir anda
ne garip bir sigara daha bile içemiyorum
ağlamıyor artık gözlerim
dudaklarım üşüyor
sahipsiz mi bedenim
burnum koku da almıyor
birkaç güne kadar kokarım da
ne garip bir kez olsun öpemiyorum ellerini
yüzüm buz gibi
daha fazla soğumadan
üşüyorum ört üstümü sevgili...
Kasım/1994
Aslı ŞahinKayıt Tarihi : 21.4.2008 13:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kasım.1994 o zamanlar küçüğüm bir de deli dönemlerim eh haylice de devrimci tabii annemle kavgalarımız malum.. olağan Çocukken kadın olmuş anneciğim ve 16 yaşında da anne biz beraber büyüdük.. beraber öldük... beraber ağrıdık.. ama tüm ergenleşme sürecince birbirimize de eziyet etmekten geri kalmadık. taa ki bir gün vücudumda yaralar çıkana kadar :) neyse konu bu değil 14 yaş :) bir akşam annem geliyor eve eve geliyor bir akşam bana çamaşırları as demiş asmamışım :) alışmış ya babamla pire için yorgan yakmalara 'öl' diyor bana sanki ilk hadis gibi 'ol' öl :( çok etkileniyorum anne söyleme dedikçe 'öl' diyor hayret ve ben o gece evde ne kadar ilaç varsa içiyorum.. antibiyotik ağırlıklı kendimce ölmemin doğru olacağına inanıyorum ve ölüme uyuyorum.. tek bir not bile bırakmadan.. gece uyanıyorum mide bulantısı uğraşıyorum kusmamaya hani bilmiyorum da nasıl bir şeydir ölmek ama nafile doğruca banyoya annem alt katta.. yanıma geliyor ne oldu falan.. yok mok dinlemiyor tabi.. ısrar ısrar sonra tek bir söz söylüyorum.. “öl dedin ya.. seni dinledim.. üzül şimdi beceremedim.. “ ve ertesi gün şu şiir geliyor dünyaya.. noktasını değiştirmeden sizlerle paylaşıyorum..
DİLERİM SIZLAMAZ YÜREĞİNİZ GELECEKTE..
TÜM YORUMLAR (19)