Tineri ceker hayat gibi icine
Kactigini sanir, kimsesizliliginden
Hem tiner onu isitir,
O soguk o yalniz gecelerden.
Tenha koselerde barakalarda
Bitmemis insaatlarda, bos binalarda
Yasarlar kendi hallerinde kendileri gibi
Uyurlar her gece, seyreder gecenin sinsiligi
Her tiner cekisi, nefesinden alir gider,
Her nefes,onlari hayal dunyasina surukler
Sicacik bir ev kis gunu
Sevkatli bir baban, sevgili bir anne duslerler
Gercek hayatla bas edemeyecek kadar gucsuz,
Sevgisizligi anlayamayacak kadar sucsuz
Ne yazikki sahip cikamiyoruz yavrularimiza
Tasiyoruz bu utanci yarinlarimiza
Anne baba olmak yetmiyor, sadece kendi cocuklarimiza
Peki kim sahip cikacak, sokaktaki yavrularimiza?
Kimsesiz cocuklarimizin gunahi nedir?
Aile olarak yapacagimiz tek sey
Maddi manevi, onlara uzanacak bir eldir.
O gun bu gun ilan ediyoruz,
Yirmuc nisan,ondokuz mayis,
Anneler gunu babalar gunu diyoruz
Sevgililer gununde, neden?
Birkac aile bir olup bir soak cocugu sahiplenmiyoruz?
Rengin Gardner Subat 11 2005
Rengin GardnerKayıt Tarihi : 12.2.2005 02:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yirmuc nisan,ondokuz mayis,
Anneler gunu babalar gunu diyoruz
Sevgililer gununde, neden?
Birkac aile bir olup bir soak cocugu sahiplenmiyoruz?
ŞAİRLERİ HAYKIRMAYAN BİR MİLLET/SEVENLERİ TOPRAK OLMUŞ ÖKSÜZ ÇOCUK GİBİDİR'' SAĞOL RENGİN HANIM. TOPLUMSAL BİR YARAMIZI NE GÜZEL DİLE GETİRMİŞSİNİZ.
duyarlılığınızı tebrik ediyorum ..Erdoğan Vural
Bu bir sevgisizlik hastalığıdır, yaygın ve bulaşıcıdır.
TV ekranlarındaki görüntüler bir çok insanı ağlatmış. Vah vah vah…
Aynı olayla ilgili haber TV ekranlarında görüntülerle yayınlanmayıp bir gazetenin arka sayfalarında bir haber olarak verilseydi okuyup geçecektik.
Devamında okuyacağımız spor haberleri ve sosyete magazininden sonra belleğimizde hiçbir şey kalmayacaktı.
Biz duyarlı bir toplumuz. Nice filimlerden ıslak mendillerle ağlayarak çıktık, sonra eve gelip çocuklarımızı dövdük. Bizim duyarlılığımız güzeldir. Ağlanacak yerde ağlarız, öfekelenince döveriz.
Çocuklarımızın ruhlarına korku tohumları ektik, sevgiye kök salacağına yürekleri, kırdık ve dayakla körelttik. Onlar büyüdüler, kocaman kacaman büyük insanlar oldular. Onlar polis oldular, insanları dövdüler, savunmasız genç insanları yerlerde tekmelediler. Onlar okullarda öğretmen oldular, yine çocukları döverek kendileri gibi adam etme yolunu seçtiler. Onlar çocuk yuvalarında yönetici, eğitmen, bakıcı oldular, sevgisizlik hastalıklarını küçücüklere bulaştırmak için yine dövdüler. Onlar büyük devlet adamları oldular, sevgisizlik hastalığına çare arayanları tek tek yok ettiler.
Onlar ümmet oldular aydınları yaktılar.
Onlar namuslu oldular kadınları kızları öldürdüler.
Onlar doktor oldular, onlar mühendis oldular, onlar avukat oldular, onlar tüccar oldular…..onlar …..oldular…onlar hasta oldular, onlar sevgisizlik hastası oldular. Onlar sensin, onlar benim, onlar biziz… Onlar sen değilsen, onlar ben değilsem, onlar biz değilsek…. Çocuklarımızı kimler dövüyor.
Evlerde kadınlarımızı kimler dövüyor, kimler öldürüyor. Sokaklarda birbirimizi kimler dövüyor.
Aydınlığı işaret eden bir avuç aydın parmağı kimler kırıyor. Sevgisizlik hastalığının sevgisizlik hastalarınca kutsanan bir dini var. Tapındıkları tek din. Tanrısı ve kitabı olmayan tek din.
Para dini. Ona tapınırlar.
Ben.. sen… o… ve biz…
İşte biz bu dinin mensuplarıyız. Bu cinnet toplumunun mensuplarıyız…
aramızda bu hastalığa karşı dirençli olan azınlığı bizden saymıyoruz. Sevgisizlik hastalığımızı ısrarla bulaştırmaya çalışsak ta olmuyor. Onca dövdük onları, olmuyor… Elbet bir yolunu buluruz onları susturmanın, şimdi işimize bakalım, dövelim ve tapınalım.
Toplumsal cinnet ilâhimizle kutsanalım… ileti karanfil-gül
Peki kim sahip cikacak, sokaktaki yavrularimiza?
Kimsesiz cocuklarimizin gunahi nedir?
Aile olarak yapacagimiz tek sey
Maddi manevi, onlara uzanacak bir eldir. '
Yüreğine kalemine sağlık.
TÜM YORUMLAR (16)