Kadınım, kundağım, mezarım...
Ben haylaz bir çocuğum,
içinde dağlar ovaların ve bembeyaz bulutların olduğu kocaman bir gökyüzüm var benim.
Sense o uçsuz bucaksız ovalarda kimsenin anlamadığı dilden konuştuğum,
tüm sırlarımı gözüm kapalı emanet ettiğim gökkuşağı okaliptüsü...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta