Bir 14 şubat günü
Bir çocuk doğuyordu
Gülmeyen yüzlerde tebesüm doğuyordu
Umutsuz dünyanın umut ikliminde doğmuştu
Oda herkes gibi umutla bakıyordu yarınlara
Çocuk masumluğuyla gülüyordu
O ağladığında sanki şehir yaslara bürünüyordu
O masum çocuk daha küçük yaşında
Adını bile bilmediği
Adına ihanet hançeri dedikleri
Hançerle vurulmuştu
Ve yalanlarla tekrar avutukmuştu
Onun dünyasında yalan yoktu
Nerden bilecekti yalanı
Belki çoçukta anlamıştı
Ömrünün kısalığını
Ama hep umutla bakıyordu yarınlara
Umudunu yitirmeden büyüyecekti
Yine birgün
Umutla koşarken yarınlara
Nerden bilecekti
Yalanlarla süslenmiş ihanet hançerinin yüreğine saplanacağını
Artık çocuk yoktu
Yenik düşmüştü
Gözlerini kapatırken daha
O çocuk masumluğuyla gülümsüyordu
Gözlerini açmamak üzere
Veda etmeden gidiyordu
Bu günde 14 şubat
Herkesin hayatına
Mutluluk gözyaşlarıyla doğan çocuk
Bugün sadece benim gözümdeki
Hüzün yaşlarıyla yad ediliyoru
Ben ağladıkça gökyüzüde benimle ağlıyordu
Benimle yas tutyordu
Büyütmediler o masum çocuğu
O hep içimde büyüyeck
Nerdesin be çocuk
Seni çok özldim
Kayıt Tarihi : 28.5.2005 12:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!