14. Kez Şiiri - Halil İbrahim Çimendağ

Ben de bir standardı tutturmak isterdim…
Ne ovasındayım hayatın,
Ne gökdeleninde…
Ne kaçar oldum kayalarından,
Ne paraşütüm oldu açılan…
Ben kendim düşüp yanmadım hasret cehenneminde…

Açıp ağzını;
On beş damla nörodol şişesinden
Sakinliğimi olur denizimin!
Ne dalgasındayım hayatın,
Ne serüveninde…
Ne kaçar oldum Korsan’ından,
Ne bir gemim oldu açılan…
Ben kendi yüzümden dönüp durmadım aşkın sahillerinde…

Anla ki,
İtildim kakıldım diye demiyorum;
Memleketimin gurbetlerinde!
Benim bilmediğim duygusu yok yüreğimin!
Yüreğim ki;
Gezdirip durdu beni hayatın labirentlerinde!

Nemi anlatacağım biri sorsa?
Hiçbirşey yaşamadım bişey tatmadım diye
Kızmadım mı hep kaderime!
Ne çok şey yaşamışım oysa bi bilsen;
İntihara teşebbüs etmiş bir adamın gözlerinde…
Nerden biliyorsun diyeceksin…
Kaç kez öldüğünü söyledim ne şekillerde
Şair’in bir gecede;
‘doktor yok mu yaşamak istiyorum ‘çağırın diye
Sayıkladı durdu bütün gece düşünde!

Halil İbrahim Çimendağ/İzmir