Haksızlığa meyletme olma zalim ile sen,
İbrahim makamında kara çalma güle sen.
.........................
Bu ne büyük pâyedir ne muazzam bir rahmet,
Bir omuzunda hicret, diğerinde şehâdet.
...........................
Dâvâm deyip yollara düşen o koç yiğitler,
Ruhlarının ufkuna kanat açıp gittiler.
............................
Takılma dikenlere gülzârda gül deren ol,
Yaraya parmak basan değil merhem süren ol.
..........................
Tut beni kalbimden yâr, bırakma ne olursun,
Yüreğimden beni yar, of demem biliyorsun!
................................
Yoktur âlemde gâfil, şu bendeki ben gibi,
Sanır kendini bir şey, ak tendeki 'ben' gibi.
......................................
'Fazlasında gözüm yok bir gülümsesen' yeter,
Göğsümde gezdirmeye bir gül, bir de sen yeter.
.....................................
Ne okyanus hem ne de gümrah akan bir nehir,
Heraklitleri dahi âciz bırakır bu kir.
...............................
Kim kendini devlet sanır, tahta postu serince,
Yıkılır zanneder devlet, tahtı elden gidince.
......................................
Şükreder lisan-ı hal ile varlığın dili,
Sen dahi öp hürmetle nimet bahşeden eli.
........................................
İçinden bahar çıkar buz kesse de kara kış,
Gözümüzün nûrudur her dem ümitle bakış.
.......................................
El yerine koyduğun kalp lime limedir dost,
Eğer ağyar isem ben sitemin kimedir dost!
........................................
Yazık ki günden güne eriyor an'anemiz.
Hiç kadir kıymet bilmez hatır saymaz olduk biz.
Kayıt Tarihi : 2.4.2016 19:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!