14-Gözüm duş oldu kaşa, Şiiri - İsmail Emre

Gözüm duş oldu kaşa, (1)
Yaşa Cânânım, yaşa...
Ben yârı terkedince
Beni çıkardı başa (2)

Dost bana verdi izin,
Gözüme sürdüm tozun;
Canım, sen göreceksen
Sen de şehirde gezin.

Lâzım değildir sırat,
Vücudu eyledik at;
Şehire gitmek için,
Kendini görene sat.

Biz eriştik görene;
Aklını ver bilene.
Kim şerbetten içerse
Dilerim o da kana.

Oralarda ben yattım,
Ağıyı bala kattım,
Bildim, iki cihanı
Aldım, bir pula sattım.

İçmeliyiz biz ağı,
Şen olsun gönül bağı;
Dost yüzünü görenin
Eridi yürek yağı.

Çaldık vücut defini,
Gördük Hak hedefini;
Ben bedeni öldürdüm,
Gelin sarın kefeni

Bulduk gönül erini,
Feda etmiş serini...
Mezarımı yuka yap (3)
(Emre) sevmez derini.

--------------
(1) Duş olmak = rasgelmek
(2) Başa çıkarmak = Sahili selâmete ulaştırmak, muvaffakıyetini temin etmek.
(3) Yuka = derin olmıyan; 'yufka'dan muharref.