1/:
Saltanatta son Abdullah…
Ah...Ah!
***
5a/:
Son Abdullah:
Göğsünü emiyor istemesen de
Zamanın rahmine her doğan öfke.
Kanın garkoluyor bahriummana zoraki
Ve geceleyin yıldızların rengine
Kara bir kanat gibi çırpınıyor vade
Yani ağır hasta şimdi yadellerde hasretlik
Çizgisi kırılıyor mütemadiyen sabit altmış üçünün
Fırlatıp boşluğa arzularını
Diz vuruyor topraklara sonun sonu
Darbeyi beklemede yorgun ay.
Vay Abdullah vay!
5/:
Dağlar gerdan kırıyor: Eyvallah Ya Hu!
Toparlanıyor hasat tarlalardan tek tek
Rahleyi tedristen kaldırılıyor ruhlar
Zamanın son vuruşuyla uçları sivriliyor
Abdullah gâh ölüyor arkaya,
Bir daha öne dirilmiyor...
Kayıt Tarihi : 17.3.2006 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!