14 Şiiri - Fırat Yetiş

Bayram günlerinde gözleri uzaklarda olan
Kader mahkumlarına ithafen..

Evet tamı tamına 14 sene 14 gün oldu..
Henüz 24'dünden gün almış,
Bizim mahallenin yağız delikanlısı,
Adı Mehmet,
Yoksulluğun kol gezdiği zamanların,
Cömert korkusuz yiğidi..
Saçları vardı kömür karasından
Gözlerimi deseniz;Bizim türk kahvesinden
taa o zamanlar geleceği gibi
Yüzünde çukurlar vardı,
Heybetli idi,yürüdümü sade önüne bakardı
Baba dan kalma küçük tamirci dükkanı,
Bir göz evi vardı.. bir yaşlı anası,
Ha birde yavuklusu, semtin sarı saçlı,
deniz gözlü prensesi Melike..

....

Melike ile yan yana geldiler mi,
Gece gündüz yanyana gelmiş gibi olurdu..
Korkusuz Mehmedimin tek korkusu vardı,
Melike...
Yüzü var goncadan,
Gamzesi var memleket toprağından..
Gülüşü varya gülüşü,
Mehmedi ipsiz öldürten cinsten..
Bir gece iş çıkışı
yanık türküler sesinde yürüdü Mehmet,
Bilsem ah bilsem ; yürüme derdim Mehmet,
Duvar olurdum,zamanı değiştirirdim..
Bir kaç silah sesinden sonra ,
Fakirliğin sesinden ziyade ,
Ses çıkmayan mahalleden ,
polisin siren sesi duyuldu..
Bir kızıl kıyamet bir tufan..
Birde Melikenin sesi..
''Mehmedimi Aldılar, aldılar aldılar..''

....

Koca mahalle ufaldı,
Kediler köpekler bile sustu,
Bir bir söndü bütün ışıklar..
14 gün sorguda tuttular,
Koca çınarı nasılda hırpalamışlar..
yüzü şişmiş, çukurları dolup taşmış,
Çok sürmedi mahkemeye çıkması,
Çekiç oraktan bahsettiler,
Birde cinayetten..
Anasının sesi 14 kurşun sesinde,
Mehmedim tamircidir, dokunmaz karıncaya,
14 gün sonra düğünü vardır.
Karar dediler müebbet verdiler..
Ne kolay söylediler,
Bir hayatı 24'ünden vurdular..

....

Çok fazla uzun sürmedi,
14 gün sonra anasının öldüğünü,
Hoyratça söylediler..
Günler ayları, aylar acıları sıraladı,
Mektuplar kesildi..
Görüş gününde kimse aramaz sormaz oldu..
Dilim kopaydı, ömrüm son bulaydı,
Nasıl derdim nasıl söylerdim..
Mehmedi bir kez daha nasıl öldürürdüm,
14 ay sonra Melike'yi başkasına verdiler
Avluya çıkmaz,güneşi izlemez,
Kuşlara küskün, türkülere sırtını döndü.
14 yerinden bıçaklandı Mehmedim..
14 sene 14 gün sonra ,
Mahalleye haber saldılar..
Mehmet öldü Mehmet öldü dediler,
Ulan ne kolay söylediler
Hayatına son verdi dediler..
Evimi barkımı başıma yıktılar..
Bütün 14 lere düşman ettiler..
Cüzdanın ki 14 şiirle toprağa verdiler..