14.2 İnsan Bu - II

İnsan bu; yaşlanır.
Yaradılışı gereği bu onun der bazı bilimciler.
Yaşlanır; yaşlandıkça dinginleşir, doğruyu bulur.
Evet yaşlanır belki
Tıpkı benim gibi.
Ben de yaşlanıyorum,
Yaşlandıkça da dosdoğru yanlışlarım çoğalıyor…
Henüz yirmi altımda
Dayanamadım daha fazla
Düştüm sermayenin kapitalist dindar kucağına.
Secdede tanrıyı kandırmaya yeltenen o alın,
Dedi senin baba komünist oğlum,
Secde görmez asla senin de alnın.
- Oysa babam tek kelime etmemişti bana
Nasıl komünist olurum diye.
Dedi sadece oğul :
Dürüst ol, hak yeme… -
Onun bildiği ben Allahsız komünist,
Hesabı sana mı vereceğim
Seni alnı secdedeyken aklı dolarlarda aymaz!!!
Yaşlanıyorum,
Yaşlandıkça ideallerim büyüyor.
Otuzumda depreşip aşka geldim yeniden
Ve beraber yaşlanmaya karar verdik
Komünizme varamamış sosyalizmden dönme bir yeni liberalistle;
Evlendik…
Zaman geçti
Kitaplar yalayıp yuttum, kitaplar üstüne kitaplar kitaplar.
O bu betondan kapitalist şehre bağlandıkça, ben uzaklaştım.
Ve otuz üçümde içimdeki komünist
Çekti devrim bayrağını çıkıp meydana;
Yeter artık!!!
Şimdi otuz altımda avuçlarımda o toprak kokusu,
Onun hiç varamadığı komünizme varıyorum…
Dağın başındayım.
Anladığım doğru;
Kapitalistten insan olmaz,
Bu insanlıktan da komünizm doğmaz…

27.02.2014