Yürüyorum Delhi’nin caddelerinde.
Atıyorum adımlarımı bilinçsizce
Küçük Hintli kızlar el uzatıyorlar,
Ağlıyorlar, ayakları çıplak,
Çamurlaşmış toprağa basıyorlar..
Gökyüzü yine maviliğini kaybetmiş
Karanlık çökmüş gündüzün ortasına
Sokak lambaları yok, kapkaranlık
Karanlık bir sokakta o küçük
teneke evlerinde aç insanlar..
Anlatıyorlar dertlerini,
Yalnızlıklarını, Hüzünlerini,
Sanki anlarmışım gibi,
Uzaklaşıyorum yanlarından,
Küçük Hintli dilenci çocukların..
Gözlerime yaşlar doluyor..
Delhi’nin toprak sokaklarında
Yine yalnızım, yine sensizim
Yavaş yavaş yürüyorum.
Umutsuzca, umutlarıma...
Kayıt Tarihi : 27.3.2008 11:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)