13-) Yarınları Tüketmek Dünden / Örtüşm ...

(öyle vakt û zaman olur ki, -bazen- kendimin bile kendime kalabalık geldiğini hissederim./ melâmi dervişi gibi. / yalnızlık isterim, kapanıp da çilé-î merdan hanumana./ belki de, ikinci, üçüncü kişiler mutluluk için sadece sebeb./ belki de gözbağcılık yaratıyoruz kendimize./ bir illüzyon./ bilemiyorum./ ki, eğer öyle ise; bizler mutsuz olacağız./ ve mutsuzluğumuzun kaynağı da, aslında kendimize ait bir hayatımızın olmaması olacak! ..)

İliği emilmemiş, üzeri bol etli kemikler/ başı-kuyruğu, sırtı-derisi yenmemiş balıklar/ budundan ve göğsünden artakalanlar ile tavuklar/ ve hatta beğenilmeyerek olduğu gibi atılan parça etli enginar, kıymalı kereviz ve daha niceleri...
Zengin mahallelerinin, zengin sofralarından ağzı kapaklı çöp bidonlarına hapsedilirler.

Sokağın hayvanları bilirler...
Zengin mahallelerinin çöp bidonlarındaki çöp poşetlerinin içindekileri.
Ama sokağın hayvanları bilirler; çöp bidonlarının kapaklarının ne kadar ağır ve açılmaz olduklarını...
Ümit bile etmezler...

Şehrin banliyölerinin ve varoşlarının yoksul sofralarından artan çöp torbalarının başında görürsünüz onları.
Kasıkları içine çökük, kuyrukları apış aralarında ve gözlerindeki uçsuz bucaksız bir hüznü görürsünüz...
İçinden çıkamadığınız keskin ve tiz bir korkuyu onlarla beraber yaşarsınız sanki kesif...

Bir odun sobasının küllerinin sarmaladığı yoksul sofra artığı bir poşetten doyururlar karınlarını.
Eski bir çorap, içi bitik bir kalem, çocuk bezi, kâğıt kırpıntıları ve sigara izmaritleri iştahlarını kaçırmaz.
Kavgaları katık olur açlıklarına...

/ v e _ b i l i r s i n i z _ k i /

Bu ülkede çöplükten karnını doyuran insanların trajedisi yaşanmaktadır.
Muş’ta çöplükten karnını doyuran çocuklar, Diyarbakır’da, Mardin’de, Urfa’da insanlar çamurlara batarak, ezilerek, dövülerek bir parasız somunun kavgasını vermektedirler.
Ve bu tragedya değişik versiyonları ile İstanbul’un orta yerindeki Urfa’larda, İzmir’deki Mardin’lerde ve büyük şehirlerin ortasında, tam da gözlerimizin önündeki gettolarda alabildiğine yaşanmaktadır...

“Bir sıcak somun...”
K a t ı k s ı z...
Tokluğunuzdan mideniz bulanır, kusarsınız...
Tokluğunuzdan utanırsınız...

Gürkal Gençay
23.Nisan.1997
Deniz Köşkleri / İstanbul

(* “Yarınları Tüketmek Dünden” isimli kitaptan / Örtülü Yayınları-1999)
******************************************************************************
http://www.ozgurkocaeli.com.tr/article.php? id=10266&archive_list=1&t=Yar%C4%B1nlar%C4%B1_t%C3%BCketmek...

http://taflandergisi.blogspot.com/2008_06_01_archive.html

(Sayfa: 69 / 70)

Gürkal Gençay
Kayıt Tarihi : 28.12.2006 13:51:00