Seni gömdüm içimdeki mezarlığa..
Diri diri gömdüm seni...
toprağın altında kımıl kımıl oluyorsun bazen..
...Sin yükseliyor mermerin ortasından
... ve mezarlık kargaları bile ürküyor
...yerin kımıldanmasından
...eskimiş etlerine yeni madalyalar takıyorum
...anıların hatrına tek tek
...Kemiklerine madeni iğneleyerek
...sanki,
...Heba olmuş 3 yılımın öcünü alıyorum...
x x x
...............Sonra kendimden utanıyorum
sevdiğini incitir mi insan?
Koyar mı içinden fışkıran aşkı toprak altına?
elimde değil bu yaptığım inan
başka nasıl tükürebilirim ki bahtıma?
....Nerdesin?
Aklının bir kıymığında saplı durur mu yüzüm?
Yoksa çoktan unuttun ellerimi ve
bana emanetin mi bu kurumuş hüzün
Sevdiğim
Bir canım
Tek canım, bela yaram,kaşı karam, yarim,
Nerdesin?
1424
31 Mayıs
Kayıt Tarihi : 31.5.2007 11:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
GİDEN sevgiliyi gömen kuru etin hikayesi...Canlı gömülen sevdanın toprağı.. Ne bileyim işte Aşk acısı Aşk! ! !

gömdüm demişsiniz amma
gömemişsiniz gibi geldi bana
gömseydiniz bu şiiri yazarmıydınız ?
Yanılıyormuyum yoksa
Şiirime yazdığınız görüş için teşekkür ederim
Beklerim
Her zaman gönül soframa davetlisiniz
RUHUMU GÖNLÜMÜ DOYURDUM
SİZİDE GÖNÜL SOFRAMA BEKLİYORUM
İYİKİ VARSINIZ
İYİKİ YAZIYORSUNUZ
Şiirin Silahsız Nöbetçisi
TÜM YORUMLAR (3)