Düşün...
Bir güz izinden düşmüşte yüzün, eteklerin de hüzün ondanmış.
Düşün...
Zincir eriten bir ağustos gibi dalmış da her mevsime gözlerin
Düşün...
Sırtını verdiğin o meşe dalı kırılmış, incecik rüzgârlara.
Düşün...
Uzak ovalarda kanayan bir papatya kalmış.
Düşün...
Hep yalan heveslerden geçmiş ellerin bundan suçlu.
Düşün...
Bacakları hep mutluluğa kısa kalmış, darağacına asılmış o yılların
Düşün...
Vesaret ilamında tüm veballer, çocuklara bırakılan mirasmış...
Düşün...
Artık nasıl dönebilirmiş insan som gerçeğe, kendini yalanlamadan.
Düşün...
Şimdi nereye varsan, hiçbir yere varamazmış artık zaman.
Düşün...
Ki hiçbir işgal ve çevirmelerden ölmeden dönülmezmiş.
Düşün...
Şehit düşmezmiş kentin varoşlarında da vurulan.
Düşün...
Üzerine çekilmiş çakının adı sadece butterflymış.
Düşün...
Bir ölünün önünden bir madam yürüyüp gitmiş
Asaletini bırakmadan...
Deniz ErcivanKayıt Tarihi : 29.8.2015 14:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Düşün...(düşünmek) Düş/ün (karier yapmak ünlenmek) Düşün (hayal ya da rüya)
TÜM YORUMLAR (1)