13 Köle, Olur mu Nazır? Nasıl Olsa Ceva ...

Eski zamanlarda bir köle yaşarmış.
Kendini türlü yeteneklerle donatmış.
Herkesin işini elinden kapacakmış.
Çalışkanlığıyla da etrafa ün salmış.

Herkes sıcak yatakta bizimkisi ayakta.
Hem lisan öğrenip hem çalgı çalmakta.
Derlermiş bu adam yarışır ahmaklıkta.
İnsanlar ne bilsin işin sırrı okumakta.

Okurmuş kitap; edermiş düzgün hitap.
İşini güzel yapıp düşermiş sonra bitap.
Hem atletik yapılı, bilirmiş sonra adap.
Baş tacı etmişler, eşrafla olmuş ahbap.

Ünü her yanı sarmış saraya bahçıvan hazır.
Kısa zamanda bu hınzır saraya olmuş nazır.
Sultanın dalkavukları şimdi onu kıskanır.
Saraydaki ekabir onu kolay bir lokma sanır.

Nazırın başarısı onlara olur dert, keder.
Gözden düşürmek için hepsi fırsat bekler.
Bir gün biri fark eder nazır bir odaya girer.
Derler: Kapısı kilitli kim bilir ne... eder!

Nazır mücevher saklar, bir de afet mi ne var!
Kulaktan kulağa dolaş sen git de padişaha var.
Sultan demek ne demek işin içinde hüküm var.
Gizli oda ne demek, bizden saklı neyin var?

Sultanım iftira günahtır suçsuzdur kulun nazır.
Uzun lafa gerek yok, yürü çabuk gidelim nazır.
Gidelim der çaresiz, ne yapsın mazlumdur nazır.
Yürürler birlikte yardakçılar arkada önde nazır.

Çıkarır kuşağından kilidi, açar o esrarlı odayı.
Ortada bir sandık var bomboş bulurlar burayı.
Amaç hasıl olmadı ne yapsınlar boş odayı.
“Aç şu sandığı! ”, derler; dolaşarak odayı.

Sırrı ifşa olacak ya gönülsüz de olsa açar;
Çarık, hırka, pantolon ve bir de gömlek çıkar.
Hepsi yırtık pırtık; ama pantolon yamalı çıkar.
Hikayemiz bu işte, deme bunlardan ne çıkar.

Efendim bunlar benim köleyken giydiklerim.
Geçmişimi unutmamak için ara sıra giyerim.
Aynaya bakıp: “Geçmişini unutma.”, derim.
“Babam nazırdı.”, diyene başka ne diyeyim.

İstanbul,15.05.2006