13 Gelsene ey Son Nebi Şiiri - Seyit Ahmet

1/:
Dedik ya zaman karanlık ki kopkoyu,
Arabistan kalın bir sisle sarmalanmış,
Her yerde bir başka zifir ağacı boy atmada,
Her alanda bir başka zulüm ile yaşamada insanlık...
***
Tarihlerin arlanarak yazdığı,
Bu devrin adı mı?
Tabii ki Cahiliyet Devri,
İnsanlığın kendi kuyusunu kazdığı zaman dilimi...
2/:
Yalnızca buralar mı?
Değil tabii ki...
O zamanki dünya bir uçtan diğer uca,
Yaşamada benzeri kötülükleri...
***
Eyvah ki eyvah!
Bütün insanlık ateşler içinde,
Cayır cayır yanmada,
Hemen her yerde zavallı yürekler.
Ve gözleri kanla karışık yaşlı mazlumlar,
Acilen bir kurtarıcı beklemedeler.
***
Mazlum elleri açık olmasa da semaya doğru,
Yürekleri acılar içinde seslenmedeler:
'Nerdesin? Gelsene ey Son Nebi!
Kurtar artık öksüzleri,
Kurtar artık yetimleri,
Kurtar artık bizleri...'