A/...
Sahici adı her ne ise unuttum
Gövşenacı derdik biz ona.
Bir çökelekli dürümünü kilimden bozma çantasında
Bir de uslanmaz anılarını taşırdı.
Yekinmeden daha güneş dağların arkasından
O yekinirdi kırk yamalı pazen yatağından.
Besmele ile tutardı yolunu umudunun.
Selamını emanet edip komşularına.
Biz ise ona
Demediğimizi bırakmaz uzaktan
Yakından çalışkanlığına türküler yakardık.
Gövşenacı derdi elmalar ve erikler ona.
Çiftetelli oynatırdık bıyıkların altına
Biraz müstehzi müstehzi bakardık.
B/...
Gövşenacı derdik biz ona.
Yırtık göz kapağıyla bir kimmeryalı gibi ürkütücü
Sevecendi bal akan dudağıyla.
Mavi mavi delerdi lazerli bakışları
Rüyalarını ve yüzünü toprağının.
Yapayalnız tırmansa da dağlara
Yanı başındaydı onun sıcacık hayalleri
Her yerde ve her daim.
Kaybetti küçük bir çanta gibi yanında taşıdığı
Güzel çirkin arası kadınını bir pazartesi.
Kaybetti Leyla’sını.
Ama asla Gövşenacı
Yitirmedi o yeşil ve varlıklı hülyasını...
Kayıt Tarihi : 7.1.2006 23:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!