129-) Keşkeler Şiiri - Emirhan Tankoş

Ömrüm, sebebi sen olan keşkelerle geçti.
Seni bekledikçe, senin arkandan göz yaşı döktükçe,
Yalnızlığımda dilim ile kalbimi dövdükçe,
Farkına vardım bazı şeyleri kabullenemediğimin...
***
Sonra aklımı kurcalamaya başladım.
Derinlere indim, en derinlere...
Baktım ki yine işin içinden çıkamıyorum,
Ve derin bir bunalıma girdim.
O zaman anladım ki, ben seni unutmak istemiyorum...
***
Sensizlikte, karanlığın şekil almış halinde,
En sessiz anımda, ürkek düşüncelere esir olmuş iken,
Söylendim kendi kendime
Keşke görmeseydim seni,
Keşke sevmeseydim,
Keşke kalbim, ilk görüşte tutulmasaydı sana,
Dedim istemsizce ve bunak bir ihtiyar gibi yakınarak...
***
Baktım böyle de geçmiyor acısı,
Durdum.
Etraf sakinleşti, içimdeki yıkıcı kum fırtınası son buldu.
Okyanuslarım duruldu.
Hayat normale döndü.
Fakat ben hala eski bendim.
Hala aşık, üzgün, özlem duyan bir serserinin tekiydim.
***
Diyorum ya keşkeler acıma merhem olmak yerine, iyice kanattı.
Farkına vardığım kabullenemeyiş, boğazıma geçirilmiş bir ip gibiydi.
Ve ben bu yakarış içerisinde ölmek üzere olan bir ihtiyardım.
Ancak sonunda seni sevdiğimi anlayınca, hayat kolaylaştı.
Her zamankinden daha güzel bir güne uyanabilirdim artık.
2020