Hırçın aydınlığa siper ediyorum elimi.
Seni mi arıyorum çölün öteki tarafını gözleyerek?
Sonu olmayan bir tekdüzelik içinde suskun duruyor yakıp yıktığın vahalar şimdi...
Bütün pusulalar yanlış, bütün haritalar yalan ve bütün iklimler toz duman olmuş,çürük.
Bari bir işaret koyaydın,bir iz bırakaydın.
İnanmam artık,az ileride kollarını kavuşturmuş halde beni beklesen...
Düşten de kötüdür bilirim bazı gerçekler...
Yalandın zaten sen...
16.12.2018-122
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 5.2.2019 16:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necdet Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/02/05/122-serap.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!