12 Sen Ey Kabile Beyi Şiiri - Seyit Ahmet

1/:
Dedik ya devir karanlık,
Coğrafya koyu bir sisle sarmaş dolaş,
Her yerde bir başka zalim uğraş,
Her alanda bir başka zulüm ile yaşamada insanlık...
***
Yoksa eğer bir beldede,
Uyulması gereken adil kurallar,
Çevrede çirkin gelenekler kol gezer...
Hangisini sayabilir ki tarih?
Güçlü zayıfı ezer her konuda,
İnsan bile sayılmazlar köleler,
Ve kadınlar evlerindeler ama,
Ev değil de sayın ki müebbet hapisteler...
2/:
Düzen erkek üzerine kurulu,
Sorgulamak mı bu durumu?
Aman ha! ...
***
Sen ey kabile beyi,
Ne kadar kadınla harem kurabilirsin?
Şu kimsesiz ve mazlum cariyelerin,
Hakkını verebilir misin?
***
Ve esir tacirleri tezgah açmış her köşede,
Vatanları uzakta,
Analarının bağrından kopartılmış yavrular,
Burada değersiz bir köledirler,
Ya da üç beş dinarlık cariyedirler...
Sizce ey kabile beyleri,
Cariye diye anasının kınalısı kızları,
Bir mal gibi satın almanın,
Olabilir mi haklı nedeni? ...
***
Bu bir şey mi?
Kimi babalar ki sayılırlar zalimliğin zirvesi,
Zavallı öz kızlarını,
Kumlara gömerler diri diri...
Neredesin güneşler güneşi?
Gelsene artık ey Son Nebi...