12 Eylül II Şiiri - Necdet Uçan

diktatörlük
tüm kurumlarıyla
ve karanlığıyla
karabasan gibi çöktü üstümüze
On iki Eylül’de
nefes alamaz olduk
boğuluyorduk
damarlarımızdan kan çekiliyordu
üç kişi bir arada olamazdı
yoksa sorgulanırdı
birici şube ise yol geçen hanı
bağıranı
asılanı
sakat kalanı
kasetlerimizi
resimlerimizi
broşürlerimizi
klasikleri
felsefenin temel ilkelerini
yani suç aletlerini
gelmişimizi geçmişimizi
ve geleceğimizi
hayallerimizi
naylonlayarak gömdük birer birer
arkadaşlarımızı ise kefenleyemeden
tavan aralarında
döşemelerin altında
dağlarda saklandı umutlarımız
bundan daha ağır
daha vahim
daha aşağılık
daha iğrenç
kahrolası günler olur muydu

Ağustos 2014