12 Eylül 1980
Kara bir gündü
13 Eylül 1980 Kapımızın zili çaldı
Annem kızkardeşlerim ve
Biz üç erkek kardeş
Kim o dedik
Bir ses ben Yüzbaşı
Hayırdır ne işi vardı
Açtık kapıyı
Bir takım asker
Polis ve üst rütbeliler
Üç kardeş sizmisiniz
Evet dedik
Daha bir şey sormadan
İçeriye daldılar
Evin her tarafı
Hallaç pamuğu gibi
Dağıldı etrafa
Annem şaşırmıştı
Bizde şaşırmıştık
Dışarıya çıkmamızı söylediler
Üç kardeş dışarıda
Başımıza tomsonlar
Mavzerler dayattılar
Aldılar götürdüler
Nereye gidiyoruz söylemediler
Evirdiler çevirdiler
Dipçiklediler imza attırdılar
En sonunda kardeşimin
Bir tanesini alıp götürdüler
Yalvardım yalnışlık var
Dinlemediler ve gittiler
Biz iki kardeş döndük
Eve geldik
Perişandık
Nasıl olmazsın
Daha yeni Ankara'ya
Gelmiştik
Nasıl dönerdik VARTO'ya
Evet çok zor oldu
Kardeşim kayboldu
10 gün bulamadık
Meğer işkencedeymiş
Ne yaparsınız siz olsanız
Hiç bir şey
Affetmiyorum
12 Eylül'ü
Getirenleri
Allah'ta affetmeyecektir
Barıştan sevgiden
Yoksun insanların
Yaptıklarını bir ömür
Boyu unutmayacağız
Ama biz hala ayakta
Dimdik
Yaşıyoruz.
Kahrolsun işkenceciler
Kahrolsun insanlıktan
Nasibini alamayan
Bazı insan gurupları
30 Gün sonra
Bıraktılar kardeşimi
Bir yalnışlık olmuş
Dediler gözü dönmüşler
Ama bunu unutamam
8 Ekim 1980 Ankara/Aktepe
Vecdi HatunoğluKayıt Tarihi : 19.2.2008 17:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
13 Eylül 1980 tarihinde hiç yoktan acı ızdırap yoksulluk ve işkence görmek en büyük sıkıntıdır.Bize bu sıkıntıları verenler inşallah hayatlarında rahat yüzü görmezler.Ekmeğimizi dahi alacak paramız olmadı o günlerde.Bu yapanları affetmiyorum.ALLAH'ta affetmeyecektir.
ruhatun
TÜM YORUMLAR (4)