12 Bir Adam Müzesi Sureti: Çakırgız

A/...
Sahici adı her ne ise unuttum
Çakırgız derdik biz ve pınar başları ona.
Kışın bile yalın ayaklarıyla yalardı karı.
Parmak aralarında kıvrılarak çıkar
Ve kurtçuk kurtçuk olurdu ilkbahar çamurları.
Sonbahar akşamları kaybolan sarıkızını arardı
Azalan aydınlığında sokakların.
Mor yamalı peşini sokardı her daim
Üç eteğinin Antep işi kınalı kuşağına.
Yaşına erişilmezdi asırların harmanında
Gezerdi onunla ardını bırakmayan geçmişi.
Gözleri bulutsuz gökyüzü gibi mavi
Lenger yüzü kalaysız bakır gibi kırmızıydı
Eşini hiç sormayın, deli dolu biriydi.
Ama yine de vurgunuydu karısının
“Çakır” dedimiydi bir daha çıkardı ağzından
Vaz geçmesi ne mümkün Anşa’sından
Bir de alt dudağına yapışık Bafra artığı cigarasından.
Anlaşılan tam ortasından vurmuştu Çakırgız
Delidolu kocasının doludizgin yüreğini.
O işte buydu:
Masmavi gözleriyle akardı esrik gönüllere.
Çakırgız sayın ki bir bengisuydu...
B/...
Çakırgız derdik biz ve bulgur imeceleri ona.
Yitirdiği umutlarını arardı belki boş harmanlarda.
Belki de bereketsiz geleceğini karatoprakta.
Nasırlı ellerini bağlardı birer dirgen ucu gibi
Asla eğilmeyen doksan derece bükük beline.
Eline yaralı ve sevdakeş türküler yakardı.
Yüreğine Yemen işi allı kına...
Ama kendimi içerdi bilmem
Çorak yüzüyle delidolu kocası mı yoksa.
Hep cıgara cıgara kokardı.
Çakırgız derdi geçmiş asırlar ona
O yalnız Çalap’tan korkardı.
Bir gümüş çiğ düşmüş sabahleyindi
Çaldı yüreğinin kapısını Çalap, Çakırgız’ın
O gece bütün köylüler gördü gökyüzünde
Kayıp gittiğini masmavi bir yıldızın...
***
Çakırgız şiirinin meraklısına dipnot:
İlk çocukluk anılarımda kalan yaşlı bir nineydi Çakırgız. Adı Ayşe ya da Anşa idi. Çakır Anşa olarak da biliniyordu köyünde. Çakırlığı gözlerinin mavi rengindendi sanırım. Kocasının adı Kadir’di. Namı diğer Deladir. Deladir emmi karısına düşkün bir adamdı herhalde. Bu yüzden evinden pek ayrı kalamazdı, diye anlatılır söz açıldığında. Şimdilerde de, o yörede uzun gurbet hayatı çekemeyen kişilere “Deladir gibi” yakıştırması yapılıyor. Çakırgız’ın bir oğlu vardı bildiğim kadarıyla. Kızı var mıydı, bilmiyorum. Çakırgız’ın oğluna Deladir’in Osman abi diyorduk biz köy çocukları. O da babası gibi komik bir adamdı. Çakırgız’ın fotoğrafı doksan derece bükülmüş beli ile kalmış belleğimde. Bir de yaz kış yalın olan ayaklarını anımsıyorum. Çakırgız yetmişli yılların birinde göçtü bu dünyadan. Şimdi ardından bir Fatiha bekliyordur sanırım.