12 Bir Adam Müzesi Sureti: Bekrçavış

A/...
Sahici adı her ne ise unuttum
Bekrçavış derdik biz ona.
Seferberlikten kalan tek adamımızdı.
Dündeki zulme dirnen yanımızdı.
Daha on beşindeyken bekrçavış
Demişti hökümet “Haydi sefere! ..”
Ayakta delik çarık, sırtta yamalı mintan
Sürülmüştü garip bekr cepheye...
B/...
Bekrçavış
Sahici adını bırakmış bir savaşta
Daha onaltı yaşta
Bıraktığı bir adı olsa hadi neyse...
Bekrçavış sarıkamış’a gömmüş
Bir kolunu da.
Umutlarını yemen’de bırakmış.
Hayalleri ise kalmış ta... Galiçya’da.
Bekrçavış derdik biz ona.
Ya da gazemmi
Ömrü acılarla kolkolaydı onun
Hüzünlere gebe idi her demi...
C/...
Yedi yıl dile kolay! ..
Nerde bir olay veya bir vak’a
Gazemmi’nin müfrezesi orada.
Yastığı taş, yatağı yağız yer
Gökyüzü olmuştu yorganı.
Yıldızları saya saya
Kurşun sıkmıştı düşmana.
Yanıbaşında vurulan Süleyman’a
Ağıt yakamadan daha
Bir kurşun halil çavuşa
Bir kurşun emirber Ramazan’a.
Bekrçavış derdi hatıralar ona
Anlatırdı günlerce anlatırdı yana yana...
Ç/...
Ve günlerden bir gün
“Terhis olmuştu ordusu” Bekrçavış’ın.
Alınmıştı elinden
Yedi yıl koyun koyuna yattığı
Patır patır patlattığı
Can yoldaşı mavzeri.
“Çok zor oldu” derdi ayrılmak ondan.
Koymamıştı bu kadar yemen’de kalan hayali
Ayrılırken sarıkamış’ta sol kolundan.
Yüreği kabarmıştı
Çöküp bir filistin taşının üstüne
Sessizce ağlamıştı...
Bekrçavış derdi gözyaşları ona.
Ve o hala huş kal’ası gibi ağlardı.
Mavzeri patlardı gözlerinin zaman tünelinde
Yüreği kor ateş tandırlarda yanardı...