12 Bir Adam Müzesi Denizcisi: Alreyiz

A/...
Sahici adı her ne ise unuttum
Alreyiz derdik biz ona.
İnadına denizciydi, inadına balıkçı.
Kaçı devirmişti tevellütü kendi de bilmiyordu.
Tütün içiyordu boyuna
Sonuna kadar çilingir...
Bakışları kendinden çok uzaktı.
Sarkıktı sararmış bıyıkları
Ta... Toprağı süpürüyordu.
Alreyiz diyordu martılar ona
Çıkanda hamsi avına
Denizden balık kürüyordu..
Kısmeti salt bereket alreyiz
Dırahoması uskumru hamsisi çeyiz...
B/...
“Alreyiz” derdik biz ona.
O bize “yegen...”
Suret dörtgendi onda
Yürek ise kaplardı bütün geometriyi.
Avcunun içi gibi bilirdi tüm marmara’yı
Boydan boya ege’yi.
Uskumruyu ve levreği
Yani bilcümle derya kuzularını
Gözlerinden tanırdı.
Sertti volkanda granit kadar
Ama çukurovada pamuk kadar yumuşacıktı.
Ne zaman bir pot kırsa potundan utanırdı.
Alreyiz diyordu ya hamsiler ona
O diğergam biriydi, her şeye katlanırdı...
C/...
Sahici adı her ne ise unuttum.
Zaten o da öz adı gibi kayıptı.
Ne geçmişi arı duruydu
Ne de geleceği apak.
Hamsi buğulama yaparak
Devirirdi tüm akşamları...
Devletle işi olmazdı, resmiyetle hakeza
Eskaza bir “kafakağıdı” gerekse
Herkese açılan kapılar ona kapanırdı.
Çünkü yoktu ki kaydı “kuydu”...
Yurdu uzak bir noktaydı haritada
Memleketi dalgalı derya...
Ç/...
Alreyiz derdik biz ona.
En sona onun teknesi peyda olurdu
Gözlerimize yansıyan ummandan.
Dayardı gürgenden küpeşteye
Bir camgöze ısırılmış elini.
Gözlerini diken eder batırırdı
Nöbete çıktığımız iskeleye.
Sonra “Meraba yegenler” derdi.
İlk önce bize verirdi kısmetinin zekatını
Sonra alışkın martılara...
Alreyiz derdi denizler ona.
Biz de öyle derdik.
Günlerden birgün bekledik bekledik
Ama ne yazık ki katarda göremedik...
D/...
Gerçek adı neydi onun
Bir bilen yoktu.
Alreyiz derdik biz ona.
Denizler öyle derdi, martılar öyle...
Bir av dönüşünde
Balıkçılar mahzun, tayfalar yaslı
Miçolar som acıya kesmişti.
Sormuştuk biz
Seferden dönen en yaşlı denizciye
“Alreyiz nerde? ” Diye.
“Deniz aldı” demişti.
Sayın ki cümlemizin yüreğini delmişti...