12-5 Nöbeti Şiiri - Duran Çam

12-5 nöbetindeyim...
Gece ağır ağır hissettirirken kendisini..
Bir kez daha; düşündüm seni...
Acı bir çay daha söyledim kendime...
Ismarladım yani...

Mektup yazacak; en azından bir kalemim var hani..
Yoksa; haraptım...Neye dökecektim ki; bu duyguları...
Ve bu duygularının bana; apansız getirdiklerini...
Bu kadar duygu misafirini;
Özlemleride ağırlayacak yerimde yok ama...
Bakacaz artık çaresine...

Kıvrılıp yattığımız köy evi gibi buraları...
Deniz kenarında; hırçın dalgaların arasında...
Dostlar meyhanesi gibi...
Alkolün sevdaya vurduğu;
Sallandığımız; sandal gibi; umutsuz çırpınışların
Okyanusun ortasında; dalgadan kaçışların yeri...
Vakit yok; sevişmelere...
Umut edip özlemelere...

Varya; seni öyle özledim ki;
Kelimeleri; dizeleri acıya çalmak istemiyorum aslında..
Bir sana döndümü kalemim..
Ne acı bırakıyor kanatmadık...
Ne sözcük bırakıyor; dizeye gelmedik...
Ne çiçek kalıyor; koklanmadık...
Hüzünlü bahçelerin; gülümseyen çiçeği gibi...
öyle yani...

Gece 12-5 nöbetindeyim...
Ranzada yatan dostlarında yerine tutacam yarın...
Uyusunlar; hayal etsinler; özlesinler..
Yavrularıyla yatsınlar...
Koysunlar kalbinin üzerine resmi;
Resimlerde sevişsinler; avratlarıyla...
Ve yansınlar; gül yüzlü ana hasretiyle...

Gece 12-5 nöbetindeyim...
Tutsak etti geceler; hasretleri
Kavuşmaları..
Dedimya;
Öyle özledim ki; seni
Ne kıyıya vuruyor; yorgun bedenim...
Ne sevdadan geçiyor; kalbim...
Varsa yoksa; bir tutam söz
Bir demet; hasret
Ve köpürmeyen;
Coşmaya gören; çılgın sevdam...

Gece 12-5 nöbetindeyim..
Artık devredek demi nöbeti...
Kaldıralım; dostları
Alsınlar bunu da benden...
Belki; tezkereye de az kalmıştır...
Ne oldu bi bakam; kazıdığım duvara
Yoklu günleri...
Belki; bitmiştir de;
Bakalım....
Ben hep; 12-5 nöbetinde...
Seninle doğacak güneşi bekliyorum...
Ve umut ediyorum; o gün bu gün olsun diye...
Tezkeremi bekliyorum...