Yaşamak Şiiri - Mehmet Yunus Aytek 2

Bir kuşun uçuşu
Bir güneşin meyveye verdiği tat
Ya da bir toprak gibidir yaşamak
İçimdekileri dökmemi ister misiniz?

Hem de katıla katıla ağlayarak
Verirsiniz ama bir daha isterler
Hiç doymak bilmezler ya
İnsanoğlu ya kördür ya da nankör

Anlayışsızdırlar ya
Kendine göre yargılar ya
Ben tüm yaşamımda bunu yaşamaktan
Sevgiliyi kucaklamanın doğallığını görürken

Hep kafesteki kuş gibi yaşadım
Kafesin dışında aşk, içinde ben
Ve hep böyle oldu dün ailem, kardeşlerim
Bugün çocuklarım ve yarın toprak sarıp hapsedecek

Sevdiklerini söylüyorlar ama
Bana saçma geliyor her şey
İnsan yaşının ya da renginin ne önemi var ki
Endeksli yaşamayı öğrendim be dostum

An gelir bağırır ağlarsın, an gelir gülersin
Seni yaşatan seni baştan yazmış
Ne fark eder öyle ya da böyle
Sadece avunma ortamından öteye gitmiyor bence

İnsan her yerde bir nefsi varlık ve kendi yansımasında ya
Ben her bakışımda her arayışımda
Bir mana çıkartmak için içten, özden ararım her şeyi
Ne niçin yaşıyorum ve nereye gideceğimin manasını arıyorum

Herkese en ince düşünce ile yaklaşırım
Ama kimse bana incesinden yaklaşmıyor
Hiçbir gönül kırmamasına kadar düşünürümde
Kimseler beni düşünmüyor

Düşünür gibi görünürler hep
Verdikçe iyiyim de, vermeyince de benden kötüsü olacağını hiç sanmıyorum
Hep sevgi dağıtırım, insanların da derdini dinlerim
Sevdiklerim bana haksız gözlerle bakınca, agresif olup sonrasında çok üzülüyorum

14 Ağustos 2013
Çarşamba