Raptiye kutusu Şiiri - Necdet Arslan

Kollarını arkadan bağlıyor gecenin yarasalar.ağzımda eşkıya gibi bir pastil girip çıkıyor boğazımdaki varoşlara.
Perdenin gerisinden 'çıt...'diye bir ses ritmik olarak iğdiş ediyor kulaklarımı.
Ay,ceketini omzundan sarkıtarak çıkıyor meyhaneden.

sol elimden başlıyor otobanın kapıları.Sözum söz diyorum kendi kendime
Neye söz verdiğimi bilmeden yapıyorum bu erkekçe salvoyu.
ikide bir değişik görünürlükte önüme çıkıyor hayalet.
Destursuz bu sıra geceler.
Sabah hangi yönden doğacak acaba güneş? uykumun konusu bu.dakikaları,altını kalınca çizerek tüketmek üç beş nöbetinin parolası.

Şu karşı yolun dibindeki tekel büfesinin önünde alçak sürünme yapıyor serseriler...

Boğazımın varoşlarından geçip gidiyor pastil.
Ay inatla haracını istiyor bulutlardan
Şelalenin sesine karışarak kayboluyor kendine kral olanların gerdeğinden sızan sesler...

Bir parlaklık var gökyüzunde nerden vurduğu belirsiz...

Neden korktuğumu söyleyebileceğim çok şükür şu kediye.

Sol yanımdan peydahlanan bu tipi şimdi neyin nesi...

09.12.2018-118