Hayatımın en korkutucu saatleri içerisindeyim.
Oda karanlık, göz gözü görmüyor.
Sanki karşıdan biri bakıyor bana.
Aklımın bir oyunu, biliyorum bunu
***
Hayal dünyam çıkıyor eşsiz bir şekilde,
Karanlığın ortasında mutluluğun ayak seslerini işitiyorum.
Koşa koşa geliyor, durmaksızın duyuyorum ayak seslerini
Ancak biliyorum ki bu bir hayal.
Ve ben bu hayalin etkisinde,
En ücra köşedeki kodeste sürgün yedim.
***
Hatırlıyorum, ben bir katilim.
Ancak suçsuz olan biriyim.
Kimse bunu bilmiyor, anlatsam dahi inanmıyorlar.
Biliyorum ki çabam boşuna.
Artık sonum karanlıkta...
2020
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!