Her yeni gün sana çıkma ve sende kalma eşiği.
Seviyorum seni,demek küçük bir tümce olarak kalıyor
Çünku yinelemek aynı şeyleri hoş değil.
Tıpkı yeni günün getirdikleri gibi taze ifadelerim olmalı sana.
Taze başlangıç duyumsayışı içinde her şiire başlamaya koyulmam bundan.
Baharın ve şarkıların usanç veren yanlarından kopmak ve sana koşmak
Her sabah yeniden girişmek aşka / tükenene dek beklemek yüreğini gözlerini kokunu şımarıklığını sesini...
Sıkıldıkça yıldızlardan ve denize düşen gece ışıklarından bir canavar gibi üstüme üstüme gelen şu İstanbul'dan kaçıp sana sığınmak ...
Sevmenin ve aitliğin ta kendisi...
07.12.2018-117
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 5.2.2019 16:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necdet Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/02/05/117-yinelenis.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!