Bilim adamları dehşete kapılmıştır
Ve durmuştur Avrupa’nın beyni.
Beyninin durmasındansa
Körlüğü seçmişti Wyndham Lewis.
Rüzgâr altında gece karanfilin ortasında,
Taçyaprakları neredeyse kımıltısız.
Mozart, Linnaeus, Sulmona,
İnsanın arkadaşları birbirlerinden nefret ederlerken
Dünyaya nasıl barış gelebilir ki?
Kabalıkları eğlendirmişti beni toy zamanlarımda.
Tükenmiş, üflenmiş bir kabuk,
Fakat ışık şarkısını söyler sonsuzca,
Tuzlu çayırın gelgitin değişmesine fısıldadığı
Bataklıklar üstünde solgun bir tutuşma ansızın;
Zaman, mekân,
Ne hayat ne de ölüm cevaptır.
Ve insan ki iyiyi arar,
Fenalık yapar.
Ölülerin yürüdüğü
Ve yaşayanların mukavvadan yapıldığı
Meiner Heimat’da.
Ezra Pound (1885-1972, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 30.1.2010 06:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
from Canto CXV by Ezra Pound The scientists are in terror and the European mind stops Wyndham Lewis chose blindness rather than have his mind stop. Night under wind mid garofani, the petals are almost still Mozart, Linnaeus, Sulmona, When one's friends hate each other how can there be peace in the world? Their asperities diverted me in my green time. A blown husk that is finished but the light sings eternal a pale flare over marshes where the salt hay whispers to tide's change Time, space, neither life nor death is the answer. And of man seeking good, doing evil. In meiner Heimat where the dead walked and the living were made of cardboard.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!