Nasıl ağaçlar ayakta kalıyorsa yıllarca
Ben ise seni severek yaşadığımızı zannederek yavaşça çürümüşüm meğerse
Nasıl da yıllarca kök saldı aşkın içime, dallarıma, yollarıma, yıllarıma
Kollarımı sana her uzattığımda biraz daha fazla kanadımı kırdığında
Yalanlarınla ayaklarımı hep kendi yollarına çıkartışına kanmak isteyip sustuğumda
Görmezden geldiğim yıllarımı aldatan en büyük yalancı sen miydin?
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta